Gazoun(-dur)
Sclerochloa dura
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Gazon dur, Sclérochloa ferme.
Descripcioun :Es uno planto gaire coumuno que souvènt rebalo au sòu e que i'agradon lis endré trepeja. Trachis dins li pelouso umido l'ivèr (mai pas l'estiéu). Li fueio arribon fin qu'à la paumo (paniculo). De l'enflourejado parton de grapo que d'un coustat. Dins li grapo lis espigueto soun en rang pèr dos.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 2 à 16 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Sclerochloa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 4 à 18 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1300 m
Aparado : Noun
Abriéu à jun
Liò : Pelouso umido
- Trepadou
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Sclerochloa dura (L.) P.Beauv., 2016
Mousso-envelado-di-boursèu-torse
Encalypta streptocarpa
Encalyptaceae
Nom en français : Éteignoir à capsule tordue.
Descripcioun :Aquelo mousso dóu gènre Encalypta, trachis sus sòu cauquié. Es uno mousso de taio mejano auto de 2 à 6 cm. Fai raramen d'espouroufite e se multiplìo emé de proupagulo, forço nóumbrouso à la baso di fueio. Fai uno masso negro que se vèi bèn.
Usanço :Se destrìo bèn dis àutri mousso dóu meme gènre bonodi li proupagulo ; e tambèn li fueio qu'an un bout redoun d'ounte sort un pichot benc e subretout que la costo s'acabo just e just avans la fin (vèire li fotò) .
Port : Acroucarpo
Taio : 2 à 6 cm
Fueio : 3 à 7 mm
Tipe bioulougico :
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Encalypta
Famiho : Encalyptaceae
Ordre : Encalyptales
Coulour de la flour :
Petalo : 1 à 2 cm
Ø (o loungour) flour : Double
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 50 à 1500 m
Aparado : Noun
Jun
Liò : Sòu
- Roco
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Oulartico
Ref. sc. : Encalypta streptocarpa Hedw., 1801